Multimedialny Świat Biblii

Strona główna Spis treści Leksykon << Wstecz

"); }

Pisma

Ostatnią część Biblii Hebrajskiej, najbardziej zróżnicowaną i najtrudniejszą do spójnego usystematyzowania, tworzy zbiór Pism (hebr. Ketubim), obejmujący 11 ksiąg spisanych w ostatnich stuleciach epoki przedchrześcijańskiej.

Księgi zaliczane do Pism można podzielić na cztery grupy. Pierwszą stanowią dzieła o charakterze poetyckim, do których należą Księgi: Psalmów, Przysłów i Hioba. Wśród Pism

są to dzieła bez wątpienia najstarsze. W Księdze Psalmów znalazły się utwory powstałe w X w. przed Chr., a nawet wcześniej, oraz późniejsze, z okresu wygnania babilońskiego i czasów przebudowy powygnaniowej. Łączy je wspólny kontekst liturgiczny, w którym powstały i były przekazywane. Psalmy to zapis modlitewnego nurtu życia Izraelitów. W Księdze Przysłów znalazła się mądrość Izraela oraz mądrość narodów i ludów ościennych, wyrażona w języku i kategoriach religii monoteistycznej

. Księga Hioba podejmuje problem cierpienia niezawinionego. Wszystkie trzy stanowią rezultat długotrwałego gromadzenia doświadczeń i nauk, których aktualność i żywotność potwierdzały się przez wiele stuleci.
Drugą grupę stanowią: Pieśń nad Pieśniami, Księga Rut, Lamentacje, Księga Koheleta i Księga Estery, obejmowane nazwą Pięciozwoju (Chamesz megillot). Również one pozostają w ścisłym związku ze środowiskiem liturgicznym

. Każdą czytano podczas jednego z dorocznych świąt

wyznaczających rytm życia religijnego Izraelitów.

Do grupy trzeciej zalicza się Księgę Daniela, która w kanonie katolickim należy do ksiąg prorockich. Ponieważ jednak powstała ona dopiero w drugiej połowie II w. przed Chr., gdy wygasł już profetyzm i zbiór Proroków był zamknięty, w Biblii Hebrajskiej została dołączona do Pism

.
Grupę czwartą tworzą księgi o profilu historycznym: Pierwsza i Druga Księga Kronik oraz Księga Ezdrasza-Nehemiasza obejmująca epokę od stworzenia świata i człowieka do reform religijnych przeprowadzonych przez Ezdrasza i Nehemiasza w drugiej połowie V w. przed Chr. Anonimowy autor (lub autorzy) podjął w nim nowe przemyślenia nad przebiegiem i sensem dziejów Izraela, w większości oparte na Pięcioksięgu i deuteronomicznym dziele historycznym, dokonane pod kątem nowych potrzeb dla ludu Bożego

. "Kronikarskie dzieło historyczne" zamyka Biblię Hebrajską, chociaż jego pisemne opracowanie nastąpiło wcześniej niż kilku innych ksiąg ze zbioru Pism.
Większość ksiąg ze zbioru Pism przypisano postaciom z zamierzchłej przeszłości. Najpopularniejsze było odwoływanie się do Dawida (wiele psalmów), Salomona (kilka Psalmów, Księga Przysłów, Pieśń nad Pieśniami), Jeremiasza (Lamentacje), Daniela (Księga Daniela) i Ezdrasza (Księga Kronik oraz Księga Ezdrasza-Nehemiasza). Inne pisma pozostały anonimowe. Ponieważ proroctwo ustało, a wierzono, iż natchnioną księgę mógł napisać tylko prorok, autorstwo kilku ksiąg przesuwano znacznie wstecz. Jednak nawet z historycznego punktu widzenia nie była to praktyka fałszywa. Wiele ksiąg zawiera tworzywo bardzo starożytne, pomimo że ich spisania dokonano dużo później.